Merhabalar değerli dostlarım, hepinizi sevgi ile selamlıyorum.

“Sanatçı olunmaz sanatçı doğulur” demiş üstatlardan birisi. Hepiniz bunu duymuşuzdur mutlaka.

Evet sanatçı olunmaz, doğulur ama sanatçının ölmesi ise bambaşka bir şeydir. Sanatçının ölmesi yenilikçiliğin ölmesidir, yeni şeyler ortaya çıkabilme ihtimalinin ölmesi demektir.

Kolay yetişmez bir sanatçı. Yıllarını verir, ömrünü verir. Mesleki yetkinliğini geliştirmek için kim bilir ne zorluklara göğüs germiştir. Kim bilir kaç gün aç girdiği yatağına, tabii ki yatacak bir yer bulabildiyse.

Ülkemiz de sanata ve sanatçıya verilen değer değil, verilmeyen değer apaçık ortada. Değer verilen diye yazsam azıcıkta olsa değer var, demek olur. Ben tekrarlıyorum aynı sözümü; ülkemizde sanatçıya değer verilmiyor, hem de hiç.

Geçtiğimiz çeyrek yüzyıldan bu yana oyuncuların, müzisyenlerin, heykeltıraşların, ressamların ve yazamadığım yüzlerce sanat ehlinin haline bakın. Bir ülkenin hayat damarları olan bu insanlara bir bakın. Hele ki Pandemi döneminde verilen, pardon verilmeyen bu değer apaçık ortadadır.

Kaç müzisyen kıydı hayatına biliyor musunuz? Kaç tiyatro kapandı? Kaç ressam tablosunu bitiremeden göçtü gitti bu dünyadan?

Bir ülkede, bir sanatçı geçim sıkıntısı yüzünden hayatına son verebiliyorsa bunun sorumlularının iyi düşünmesi gerekir. Hemen basit bir kaçış yolu olsun diye iktidara çıkışmak olmaz. Bu iktidarı, iktidara getirenlere bakmak lazım. Sanattan ne kadar anlıyor?

Sanatçı seni geleceğe taşır. Sanatla bütünleşen toplumlar gelecekle bütünleşmişlerdir. Çünkü geçmişten geleceğe köprüdür sanatçı. Çünkü uygarlık doruğunun merdivenidir sanat.

Atamız, bir toplantı sırasında “Efendim, sanatçı misafirlerimiz müsaadelerinizle elinizi öpüp ayrılmak istiyorlar” diyen yaverine; “Ne münasebet! Olur mu hiç öyle bir şey? Sanatçı el öpmez! Bilakis sanatçının eli öpülür” demiştir.

Ülkemizdeki sanatçıların hiç birisi elini öptürme sevdasında değil bu zamanda, eminim. Tek sevdaları ekmek paraları. Değerli hissedilmeleri. Değer verilmeleri.

Ama ne olur sanatçılar ölmesin artık. Ülkenin en tanınan sanatçısından tutun yerel sanatçılara kadar. Sokak müzisyenlerinden bar müzisyenlerine kadar artık hiçbir müzisyen ölmesin. Ölüm sebepleri maddi kaygı olmasın hiçbir sanatçının.

Ölen her sanatçı geleceğe atılan düğümün çözülmesi demektir.

Bu arada bu yazımda gerçek sanatçılardan bahsediyorum, ünlülerden değil…

Çünkü giden çoğu sanatçının yeri dolmuyor artık. Sanatçılar gidiyor ünlüler kalıyor geriye.

Saygılarımla,